ارزیابی کارایی شرکت های بیمه تجاری کشور با استفاده از مدل ارتباطی dea دو مرحله ای (1389-1385)

شرکت های بیمه از مهمترین واسطه های مالی هستند. از مهمترین دستاوردهای این واسطه ها هدایت جریان مداوم و به نسبت کم هزینه منابع مالی از پس اندازکنندگان به سوی مصرف کننده نهایی یا سرمایه گذار است. در واقع وجوه اندکی که توسط بیمه گذاران به شرکت های بیمه سرازیر می شود مبالغ هنگفتی را تشکیل می دهد که اگر در مسیر درست سرمایه گذاری شود، می تواند چرخ های بزرگ اقتصادی را به گردش درآورد. فرآیند تولید صنعت بیمه در حالت کلی شامل دو فعالیت است: یکی فعالیت بازاریابی که مربوط می شود به بازاریابی، بیمه کردن و پرداختن خسارتها و دیگری فعالیت سرمایه گذاری که عبارت است از سرمایه گذاری منابع مالی موسسه و کسب سود. لذا در این تحقیق از تکنیک تحلیل پوششی داده های دو مرحله ای استفاده شده است که میتواند بر این مشکل فائق آید. هدف از این تحقیق اندازه گیری کارایی شرکتهای بیمه موجود در صنعت بیمه ایران،رتبه بندی شرکتهای صنعت بیمه ایران بر مبنای کارایی، شناسایی شرکت های بیمه کارا و غیر کارا، مقایسه نتایج حاصل از مدل ارتباطی dea دو مرحله ای با نتایج حاصل از مدل مستقل dea دومرحله ای است. .روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی – پیمایشی است و از لحاظ هدف نیز کاربردی می باشد. تجزیه تحلیل اطلاعات به وسیله نرم افزار( اس پی اس اس 17) و با آزمون های آماریاسپیرمن و ویلکاکسون گردآوری شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بین نمره کارایی مرحله اول و نمره کارایی مرحله دوم در مدل ارتباطی تفاوت معنی داری وجود دارد. و همچنین بین رتبه های کارایی کل، رتبه های کارایی مرحله اول و رتبه های کارایی مرحله دوم در دو مدل مستقل و ارتباطی رابطه معنی داری وجود دارد.